Czy bycie dorosłym i powitanie na świecie własnego dziecka z miejsca oznacza, że jesteś dojrzałym emocjonalnie rodzicem? Nic podobnego. O tym, czy posiadasz dojrzałość emocjonalną, świadczy kilka oznak. Sporo mówi się na temat rozwoju inteligencji emocjonalnej u dzieci. Rodzice powinni nie tylko wspierać swoje pociechy w radzeniu sobie z własnymi emocjami, lecz także dawać im przykład.
Tymczasem wielu rodziców, choć dawno wkroczyli w dorosłość, wcale nie dojrzało emocjonalnie. Czy w takim układzie będą w stanie wychować dziecko tak, by nie bało się wyrażać własnych emocji, a nad tymi trudniejszymi panować? To, jak radzisz sobie w trudnych sytuacjach, wiele o tobie mówi. Niedawno pisaliśmy o tym, że dojrzały rodzic to taki, który nie unika trudnych sytuacji, ale potrafi potraktować je jak świetne ćwiczenie i wyciągnąć dla siebie lekcję. Pedagożka Anna Pięch, która w Internecie uczy tego, że pokochać kogoś możemy dopiero wówczas, gdy pokochamy siebie, przekonuje, że dojrzałość rodzicielska to nie to samo co dorosłość.
Wielu rodziców dopiero przy pierwszym buncie dwulatka, gdy dziecko zaczyna stawiać na swoim i uczy się sztuki sprzeciwu, orientuje się, że kompletnie nie wie, jak reagować w obliczu trudności. Słysząc od malucha: „nienawidzę cię!” obrażają się na dziecko, wymyślają kary. Oznaką niedojrzałości emocjonalnej u dorosłych jest także brak umiejętności dbania o własny komfort i potrzeby. Pamiętaj, że dzieci nas naśladują i bacznie obserwują. Wymieniamy 6 oznak dojrzałości emocjonalnej rodzica:
Zachowania dziecka nie traktuje personalnie
Na pierwszym miejscu listy oznak dojrzałości emocjonalnej rodzica znalazł się punkt mówiący o tym, by zachowania dziecka nie traktować personalnie. Co to oznacza? Między innymi to, by nie brać do siebie słów wykrzyczanych w złości. Kiedy maluch w gniewie mówi „nienawidzę cię!”, dojrzały emocjonalnie rodzic rozumie, że są to słowa wyrażające frustrację, a nie rzeczywiste uczucia wobec rodzica. Ważne jest, aby rodzice nie traktowali różnych trudnych zachowań dziecka jako swojej rodzicielskiej porażki. Dziecko ma prawo do własnych odczuć i przeżyć, a rodzic powinien to zrozumieć i nie narzucać swojego punktu widzenia.
Przeprasza i bierze odpowiedzialność, gdy popełni błąd
Dojrzały emocjonalnie rodzic potrafi przyznać się do błędu i przeprosić za swoje zachowanie. Jest to istotne, ponieważ modeluje to zachowanie dla dziecka, pokazując, że każdy może popełnić błąd, ale ważne jest, aby wziąć za niego odpowiedzialność. Dzieci uczą się przez obserwację, więc widząc, że rodzic potrafi przeprosić, będą bardziej skłonne do przyznawania się do własnych błędów i brania za nie odpowiedzialności. Przepraszanie nie jest oznaką słabości, ale siły i dojrzałości.
Uczy i pomaga dziecku zachować się lepiej. Nie sięga po kary i nie krytykuje
Dojrzały emocjonalnie rodzic stawia na naukę i wsparcie, a nie na kary i krytykę. Kiedy dziecko zachowuje się nieodpowiednio, rodzic powinien skupić się na zrozumieniu przyczyn takiego zachowania i pomóc dziecku znaleźć lepsze sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami. Krytyka i kary mogą wywołać jedynie strach i niechęć, a nie długoterminowe zmiany w zachowaniu. Ważne jest, aby rodzic potrafił rozmawiać z dzieckiem o jego emocjach i wspólnie poszukiwać rozwiązań.
Szanuje i akceptuje wszystkie uczucia dziecka. Nie tylko te, których od niego oczekuje
Każde dziecko przeżywa cały wachlarz emocji, od radości po smutek, gniew czy frustrację. Dojrzały emocjonalnie rodzic akceptuje wszystkie te uczucia i nie ocenia ich. Nie narzuca dziecku swoich oczekiwań co do tego, jakie emocje powinno odczuwać. Szacunek dla uczuć dziecka oznacza, że rodzic potrafi słuchać i być obecnym, nie bagatelizując i nie wyśmiewając emocji dziecka. Akceptacja uczuć pozwala dziecku lepiej je zrozumieć i radzić sobie z nimi.
Daje dziecku przestrzeń na mówienie „nie”
Dojrzały emocjonalnie rodzic rozumie, że dziecko ma prawo do wyrażania swojego zdania, nawet jeśli jest ono sprzeczne z opinią rodzica. Dziecko powinno mieć przestrzeń na wyrażenie sprzeciwu i mówienie „nie”. Jest to kluczowe dla rozwoju jego niezależności i pewności siebie. Rodzic, który daje dziecku taką przestrzeń, pokazuje, że szanuje jego autonomię i uczy je asertywności. Ważne jest, aby rodzic potrafił zaakceptować odmowę dziecka i traktował ją jako część zdrowego procesu wychowawczego.
Dba o swój komfort i potrzeby
Dojrzały emocjonalnie rodzic rozumie, że dbanie o siebie jest kluczowe dla bycia dobrym opiekunem. Oznacza to, że potrafi zidentyfikować i zaspokoić swoje potrzeby emocjonalne, fizyczne i psychiczne. Kiedy rodzic jest wypoczęty, zrelaksowany i zadowolony, ma więcej energii i cierpliwości, aby wspierać swoje dziecko. Dzieci naśladują zachowania dorosłych, więc widząc, że rodzic dba o siebie, uczą się, że jest to ważne i konieczne.
Podsumowując, dojrzałość emocjonalna rodzica nie jest automatycznie związana z wiekiem czy statusem dorosłego. Jest to zestaw umiejętności i postaw, które rozwijają się wraz z doświadczeniem i świadomym wysiłkiem. Rodzice powinni dążyć do tego, aby być wzorem dla swoich dzieci, pomagając im rozwijać zdrowe podejście do emocji. Szanując i akceptując uczucia swoich dzieci, ucząc ich odpowiedzialności za własne działania i dając im przestrzeń do wyrażania siebie, tworzą fundamenty dla zdrowego rozwoju emocjonalnego swojego dziecka.
